22 Şubat 2012 Çarşamba

SÖZÜN BİTTİĞİ BİR İLAN :(

Anneler bilir Nurturia adında bir anne-çocuk sitesi var. Çok kapsamlı bir site. A dan Z ye herşey var, ınternet kullanan tüm anneler de orada. Az önce şöyle bir ilan gördüm;
-----------------------------------------------------------------------------------------------------

150 poşet anne sütünü ihtiyac sahiplerine verilecektir

4 saat önce 
Bir yakınımızın 52 günlük bebegi vefat etti. Buzlumuz bulunan sütleri isteyen anneler bana ulaşsın lütfen. Sütler İstanbul Güngören semtinde.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Bir süre ilana bakakaldım. Bebeğini kaybetmiş bir anne dolaptaki sütlerini ihtiyaç sahibi başka bir bebeğe vermek için çabalıyor. Başka bir bebeğe can olmak, kan olmak için...

Çok fazla üzerinde konuşmak istemiyorum,bu ilan beni fazlasıyla derinden etkiledi. Bu gece başka bir yazı yazmak gibi bir niyetim de yoktu ancak bu ilanı görünce paylaşmadan edemedim. Niyetim kimsenin gecesini mahvetmek değil sadece canından can gitmiş bir  annenin fedakarlığını gözler önüne sermek...

Başın sağolsun güzel anne....

BAKICIYI KISKANAN ANNELER


Henüz bebeğimiz emerken memeden kesip işe dönen biz anneler bebeklerimizi bakıcılara  teslim ediyoruz. Yatılı, gündüzlü hiç farketmez, bebeğimizin en güzel anlarına hep bakıcılar  tanık oluyor. Tüm gün beraber oyun oynuyorlar, birlikte yemek yiyip birlikte emekliyorlar. Biz anneler ise dört gözle mesai saatinin bitmesini bekliyor,koşa koşa eve gidip uyku saatine kadar olan vakte sığdırmaya çalışıyoruz herşeyi...

Geçenlerde bir arkadaşımın evdeki bakıcıyı bebeğinden kıskandığını ima etmesiyle bu konu üzerinde düşünmeye başladım. Ben de oğlumu 4 aylıkken bakıcısı Fatos ablasına  bırakıp işe başladım. Şanslıydım kı oğluma tüm sevgisini ve emeğini verebilen bir ablası var. Zaman geçtikçe de birbirlerine daha çok bağlanmaya başladılar ve muhteşem ikili oldular evin içinde. Sabah ablasının  odasına girmesiyle oğlumun mutluluk çığlıkları atması onun boynuna atılması görülmeye değer doğrusu...Nedendir bilmem oğlumun bakıcısını kıskanmak hiç aklımın ucundan geçmedi, benim kucağımdan ablasının kucağına atıldığı zamanlarda bile ne güzel, çok iyi anlaşıyorlar diye bundan mutluluk bile duydum. Bütün gününü beraber geçirdiği ablasına karşı mesafeli dursa, ağlasa sanırım bu durumdan şüphe duyardım, birbirlerini sevmediler mi,oğluma yeterince ilgi, sevgi göstermiyor mu diye?

Bir bebeğin karnının doyurulması, altının temizliği, gazının çıkartılmasından sonrakı en temel ihtiyacı sevgidir. Bir bireye bebekliğinden itibaren sevgi vermek,onu sevgiyle kucaklamak,bağrına basmak onun kendine ve dünyaya güvenmesini sağlar. Bu nedenle bakıcıyı kıskanıp eve kıskançlık tohumları atmak, bebeği gereksiz bir kapris yüzünden bu sevgiden mahrum etmek bir annenin bebeğine yapabileceği en büyük kötülüktür diye düşünüyorum. (Bu arada tabi ki kendini evdeki annenin yerine koymaya çalışan, psikopat bakıcılar bu yazının temasının dışında tutulmalıdır)  Hem ister bakıcı, ister komşu hatta baba her kim bebeğinizi çok sevsin,çok şımartsın durum hiç değişmez, siz annesinizdir,O her koşulda sizin kokunuzu tanır ve bir iki cilve ve nazdan sonra yine anneciğinin kollarına atar kendini.Hasta olduğunda anne diye ağlar, sizin eve gelme saatinizde farketmeden mızmızlanır...


O yüzden kıskançlığı bir tarafa bırakalım her kim ki bebeğimize sevgisini veriyor onu baş tacı yapalım sevgili anneler....